Dit verhaal begint enkele jaren geleden. In 2014, toen de buurman van JAWA zijn eigendom te koop stelde. In 2017 breidt JAWA uit. Het hele verhaal wil ik graag met u delen. Klik door om het filmpje te bekijken.
Toen ik in augustus 2014 een bezoek bracht aan JAWA, werd ik door de buurman geïnformeerd over zijn plan. Hij wou zijn stuk grond met woning en winkeltje verkopen.
Ik was er mij van bewust dat ik als blanke vrouw en bekend als ‘sponsor’ van JAWA, bijna automatisch als een potentiële koper werd aanzien. Na al die tijd in Kenia, kan ik daar wel mee omgaan. Het had geen zin om het te kopen, er waren nog zoveel prioriteiten te stellen voor JAWA.
Ik vond het huis wel iets hebben, maar was zeker niet van plan om het stuk te kopen en zeker niet om interesse te tonen. Toch maakte ik een filmpje, want in die vakantie filmde ik, met onze nieuwe camera, eigenlijk alles wat ik tegen kwam. Hij vroeg er 18.000€ voor. Het was even groot als het aanpalende stuk grond van JAWA. De grond waar JAWA op gebouwd is, behoorde vroeger toe aan de broer van de buurman. De beide stukken samen behoren dus tot hun voorouders. De buurman had zijn eigen herkenbare reden om te verkopen: de kinderen waren getrouwd en het huis uit. De woning en de tuin waren te groot geworden voor hun tweetjes. Ze zochten naar een huis dat iets kleiner en iets moderner was.
Het idee dat het huis te koop stond, volgde in mijn hoofd zijn eigen weg. Het was meer iets als wegdromen. Geef toe, het heeft toch iets: die gevel in een typisch Afrikaanse stijl, een tuin vol bananenbomen, een veel te klein winkeltje van een vierkante meter groot, met raampje aan de straatkant, en een keuken zo heel donker en met een open haard als kookplek,…. I dreamed of Africa…. Ik stelde me voor dat ik er zelf kon gaan wonen….
Toen bleek de eigendom in 2015 nog niet verkocht te zijn, en in 2016 ook nog niet… Sinds mijn bezoek in 2014 hadden we in JAWA ondertussen al een extra verdiep gebouwd met een waterreservoir van 2300 liter onder het dak. We hadden ook een keuken gezet, gemeubeld en met een gasfornuis. In de keuken is er recent zelfs een koelkast en ernaast ook een wasplaats met wasmachine bijgekomen. De keuken als apart gebouw, als ook de gebouwen van JAWA werden voorzien van stromend water en elektriciteit en alle muren werden binnen en buiten geschilderd. Het bovenverdiep werd ingericht met een snoezelruimte, een klaslokaal en een gastenkamer voor 2 personen met badkamer. Er werd een zolder gemaakt onder het dak, waar niet gebruikte hulpmiddelen gestockeerd konden worden. Er werd vorig jaar een minibus aangeschaft,…. Nog steeds werken er 5 hardwerkende Keniaanse medewerkers die met passie zich inzetten voor kinderen met een beperking. Nog steeds komen 15 tot 20 kinderen dagelijks naar JAWA om te leren, te spelen, te revalideren en een leuke dag te beleven. Af en toe komt er al eens een buitenlandse bezoeker een tijdje meewerken in JAWA. Een internationale uitwisseling van ideeën vindt er plaats en werkt inspirerend. Frequent worden Keniaanse bezoekers verwelkomd die geschenken meebrengen (zakken rijst of graan, broden, bananen, melk, zelfs dekens, matrassen of bedden, ook vaak een som geld,…) en dan is het die dag ook feest voor iedereen. Sinds de uitbreiding met een hele verdieping is het ook mogelijk geworden om 8 kinderen (4 jongens en 4 meisjes) te laten overnachten als het in de thuissituatie te moeilijk bleek om ’s avonds naar huis te keren. JAWA werd ondertussen wettelijk geregistreerd als een dienstverlenende organisatie en ook de oudergroep werd geregistreerd als een gebruikersorganisatie.
In 2016 diende Het Doetertoe bij provincie West-Vlaanderen een subsidie aanvraag (voor 75% van het totale bedrag) in om het aanpalende stuk grond aan te kopen. We hadden opnieuw grote plannen. Eerder hadden we JAWA één vraag gesteld: “Stel dat we konden uitbreiden, wat zou JAWA nog meer voor de kinderen kunnen betekenen?” Twee zaken kwamen naar voor. Enerzijds kunnen we met meer plaats beter tegemoet komen aan activiteiten voor de oudere kinderen, zei men. Jongeren met een beperking zouden iets kunnen leren om een rol te kunnen krijgen in de samenleving, als ze JAWA verlaten: bijvoorbeeld leren breien met één arm via een brei machine, of huishoudelijke taken aanleren,… De andere piste was om met de extra ruimte meer activiteiten te doen om eigen inkomsten te verwerven. Want het blijft steeds de bedoeling dat Het Doetertoe naarmate de tijd vordert, de financiële inbreng vermindert en dat JAWA meer en meer op eigen benen kan staan en verder bestaat zonder Het Doetertoe.
In juni, terwijl Lawrence van JAWA hier bij ons in België was, vernamen we het goede nieuws. De provincie stond achter onze aanvraag en zou de eerste schijf overschrijven. Drie maanden later, werd na zorgvuldig onderhandelen tussen de buurman en Lawrence, in bijzijn van een notaris en een advocaat een overeenkomst getekend dat de eigendom verkocht wordt aan JAWA. De prijs is, na verloop van enkele jaren, logischerwijs gestegen. Maar voor 20.000€ was het ons ook waard om JAWA nog meer te verankeren in de lokale samenleving en de uitbreiding van JAWA waar te maken. Het is een duurzame investering voor de gemeenschap. De helft werd al overgemaakt aan de buurman. Daarmee kunnen de man met zijn vrouw een nieuwe woonst zoeken en tegen eind februari zal de tweede helft betaald zijn, wanneer ze effectief verhuizen.
En de bestemming van JAWA’s uitbreiding ligt nu ook vast. Het winkeltje zal blijven bestaan en door ouders van de kinderen van JAWA opengehouden worden. De bananenbomen zullen bananen blijven geven en ander fruit- en groentegewassen zullen geplant worden, ter bevoorrading van het centrum. Het huis zal in eerste instantie dienen als (inclusief) kinderdagverblijf voor baby’s en peuters van moeders die uit werken gaan. Daarnaast zal ook in het huis een gastenkamer worden ingericht voor wanneer meer dan 2 personen te gast zullen zijn in JAWA. In oktober 2017 verwelkomen we voor de eerste keer een groepje van 4 of 5 studenten uit de opleiding ergotherapie van de Artesis Plantyn hogeschool in Antwerpen, die er 8 weken stage zullen doen.
Wat er daarna gebeurt met het huis, is nog niet concreet, maar er wordt bekeken wat de mogelijkheden zijn om het te registreren als ‘schooltje’. Dit zou namelijk het meeste voordeel bieden op vlak van ondersteuning van de overheid en op vlak van de invulling die voor de kinderen en jongeren met een beperking ten goede zal komen.
Ik kan niet wachten tot 1 april wanneer ik terug in Kenia ben en JAWA zal bezoeken, na alles wat er het afgelopen jaar is gebeurd. In dat kader wens ik ook nog een oproep te doen aan iedereen die kleine hulpmiddelen weg geeft, die ik in de valies kan meenemen naar JAWA. Prioriteit wordt gegeven aan armspalken, enkel-voet spalken, aangepast eetgerief, doppen van krukken,… de resterende plaatsjes en hoekjes van de valies kan ik met speelgoed opvullen.