RONNY MURITHI (“Grote Ronny”)
“Heb je het al gehoord
Ronnie gaat naar huis
Zijn glimlach maakt het zomer voor altijd
Kijk maar op de lijst
Ronnie gaat naar huis”
Zo gaat het liedje van de Nederlandse singer-songwriter Spinvis.
Per 10.000 geboortes zouden er 4,6 het syndroom van Down vertonen. Dat is een aangeboren afwijking die zijn oorsprong vindt in het feit dat er drie (in plaats van twee) exemplaren van het 21stechromosoom aanwezig zijn. Dit heeft gevolgen op uiterlijk, verstandelijk en medisch gebied.
De nu 14-jarige Ronny zou het liefst naar de klas van zijn papa gaan. Die is immers onderwijzer. Maar in tegenstelling tot zijn 4 oudere broertjes/zusjes, is bij Ronny het syndroom van Down vastgesteld. Bovendien onderging hij enige jaren geleden een chirurgische ingreep om een tumor uit zijn rug te verwijderen.
Zijn evenwicht en fijne motoriek, daar moet hij nu nog op werken. Dat, en zijn spraak. Zo kan hij nog niet verbaal antwoorden op instructies die hij wel verstaat. Dat is frustrerend, zeker voor een heel sociaal kind als Ronny, maar komt vaak voor bij kinderen met Down.
Ronny had het soms nogal lastig met de manier waarop samen spelen georganiseerd is. Zeker wanneer speelgoed moest worden gedeeld met anderen. Hij kon nog niet zo goed op zijn beurt wachten; daar werd hij ongedurig van. Daar heeft hij in het JAWA-centrum aan gewerkt. Leren samen spelen in een groep met andere kinderen is een belangrijke voorwaarde vooraleer Ronny naar een school kan. Maar door de dagelijkse routine in het JAWA-centrum wordt dit sociaal gedrag stapsgewijs aangepast. “Grote Ronny” zoals hij ondertussen wordt genoemd, heeft ondertussen al heel wat van zijn communicatieve en sociaalinteractieve vaardigheiden kunnen aanscherpen, onder andere tijdens zijn groepsactiviteiten samen met de andere, “kleine” Ronny en met Kelvin.
Ook is Ronny nog deels afhankelijk van ADL (algemene dagelijkse levensverrichtingen) voor het wassen, baden en aankleden. Zijn (fijne) motoriek dient ook nog verder ontwikkeld te worden. Dat gebeurt onder andere door vormen en lijnen na te tekenen of uit te knippen. Hoewel dat voorlopig nog wat moeilijk gaat. Schilderen is een andere favoriete activiteit van Ronny.
Met het JAWA-vervoer komt Ronny dagelijks naar het JAWA-centrum, en dat al gedurende drie jaar. Zijn mama, die thuis op het land werkzaam is, zegt niet zonder enige trots dat haar jongste zoon nu al zelf kan aankleden en ook mee kan helpen met het afruimen van de keukentafel en andere klusjes in het huishouden. Zijn JAWA-therapeuten vinden dat hij cognitieve vooruitgang heeft gemaakt, bijvoorbeeld door het spelen van memory-spelletjes waarbij zijn geheugen geprikkeld wordt. Zo kan Ronny vandaag al kleuren en afbeeldingen zelfstandig aan elkaar koppelen.
Ronny blijft werken en vooruitgang boeken. Dankzij goede ondersteuning op het JAWA-centrum. En ooit zal het zijn zoals in dat liedje van Spinvis:
“En als de bus dan stopt
Zal de maan van zilver zijn
Wordt het zomer voor altijd
In het huis waar Ronnie woont”.
MATHIEU VANHAELEWYN