Niet alle kinderen kunnen elke dag bij JAWA komen. Ian Mawira woont met zijn moeder op een goede 20 kilometer van het centrum vandaan en voor hen is het dus lastiger om steeds weer die rit te maken.
Ian is zijn moeders enig kind, en is nu 8 jaar oud. Ook hij heeft bij de geboorte een hersenverlamming opgelopen en daarom loopt hij wat achter in zijn ontwikkeling. Op het moment is Ian dan ook nog erg afhankelijk van anderen om de dingen te doen die voor u of mij vanzelfsprekend zijn. Het zelf aankleden, iets eten of drinken of naar het toilet gaan. Dit legt dan ook veel druk op zijn moeder die er na een scheiding alleen voor staat. Het gebeurt helaas nog regelmatig dat de moeder in Kenia alleen wordt gelaten als een kind een aandoening heeft.
Gelukkig heeft Ian een sponsor die ervoor zorgt dat hij naar JAWA kan komen. Er was zelfs sprake van een inschrijving op een speciale school, maar op het moment kunnen ze daar niet de zorg geven die onze Ian nodig heeft. Het is dan ook de bedoeling dat zijn ontwikkeling bij JAWA dusdanig gestimuleerd wordt dat hij zich misschien later wel kan inschrijven.
Contact vindt hij nog moeilijk, spreken gaat niet zo vlot en zijn oog-handcoördinatie is ook nog niet op de top van zijn kunnen. Hierdoor lijkt hij vaak een beetje afgeleid. Het is bij Ian net het verhaal van de filosoof die altijd naar de sterren kijkt, maar daardoor niet ziet waar hij loopt. Lawrence en Bridget helpen hem dan ook wat meer te concentreren op de dingen die onmiddellijk aandacht behoeven. Dit gaat vooral beter dankzij zijn favoriete speeltjes, die piepen wanneer je erin knijpt. Zo kan hij de bewegingen op het gehoor volgen. Ook wordt er veel gedaan aan contact tijdens zijn dagelijkse oefeningen en wordt er tegen hem gepraat en wordt hij betrokken bij de spelletjes.
Hij is in de afgelopen tijd al enorm vooruit gegaan en we weten zeker dat hij zich alleen maar zal verbeteren. Als hij dan nu maar eens wat meer aandacht voor zijn directe omgeving heeft, want wie naar de sterren wil, moet beginnen met kleinere stapjes!
WILLEM BORGMAN
Twee jaar geleden kon hij slechts gedeeltelijk zelf zijn hoofd opheffen. Hij kan nog niet zitten, staan of stappen. Ian ervaart ten gevolge van een hersenverlamming, veel te sterke stijfheid van de spieren. Hij komt twee keer per week naar de therapie, maar als het regent slechts één keer omdat het erg moeilijk is om tot in JAWA te geraken.
In de laatste twee jaar is hij vooral verbeterd in het zelfstandig omrollen in lig en verkreeg hij meer macht in de nekspieren om zijn hoofd beter te bewegen.