Op zaterdag 15 februari kwam ik samen met Lawrence aan in JAWA. We werden verwelkomd door Charles, Joyce en Jane. Dit zijn de drie teamleden die dag in dag uit bij de kinderen in JAWA blijven. Er zijn nu 13 kinderen die er 7 dagen op 7 zijn, dag en nacht. Onder hen ook enkele nieuwe gezichten: Leon, James en Dennis Mwenda. Overdag komen er nog eens zoveel kinderen bij. Zij gaan ’s avonds dan wel naar huis.

Ik ontmoette de twee studenten, Kyra en Frauke. Zij zijn pas 2 weken geleden hier gestart met hun stage. Ik merk dat het voor hen nog steeds heel nieuw is. Ze doen nog steeds heel wat indrukken op, die erg intens beleefd worden. De eerste week was moeilijk maar nu vliegt tijd voorbij, vertellen ze. Dat is alvast een goed teken.

Op zondag had ik een hele dag teambuilding voorzien. Terwijl de dochters van Joyce op de kinderen in JAWA pasten, zijn we met een busje en het hele team naar een mooie plek in Meru geweest. We speelden er spelletjes, aten de lekkerste gerechten uit de Keniaanse keuken en konden daarna ook zwemmen, bootje varen, wandelen of fietsen. De dag werd heel erg geapprecieerd en het was een heel geslaagde dag. 😀

Het team is nu uitgebreid tot 10. Er zijn 4 nieuwe gezichten voor mij. Vorig jaar was Edith de juf er al, maar zij was toen in verlof. De nieuwe personeelsleden van JAWA zijn Purity die het winkeltje open houdt, Faith, die mee in de verzorging en hygiëne meedraait en Phineaus, die de dieren verzorgt en de moestuin bewerkt.

Maandag was terug een gewone werkdag in JAWA. Ik ben bij iedereen even mee over de schouder gaan kijken. Na het ontbijt, was er de breefing, daarna startten de therapieën. Nieuw dit jaar zijn de snoezelbaden in de nieuwe badkamer. Het is een super ervaring voor de kinderen. Warm water, ruimte om je te bewegen, oefeningetjes doen,… Een minpunt was dat de toegang en in de ruimte binnenin niet met een rolstoel bereikt kon worden. Dit betekent dat een aantal in JAWA nog steeds geen bad kunnen krijgen. Goed nieuws is het idee om ook aan de andere kant een badkamer te bouwen. De nadruk zal daar zeker op rolstoel-toegankelijkheid liggen. Een nieuw project dat in 2019 zal worden aangepakt.

Op dinsdag leek het me een goed moment om samen met Edith, de juf en met hulp van de studenten, de klas wat anders in te richten. Er kwam een kastje bij en we hebben alle andere kasten in de klas geledigd, alles opnieuw gesorteerd en kapot speelgoed verwijderd. Vooral de puzzels hebben we proberen samen te leggen en de onvolledige puzzels weggegooid.

Naast het opruimen, nam ik ook tijd om met elk teamlid een individueel gesprek te hebben, aan de hand van de gevoelens-boom, over hoe zij zichzelf beleven in JAWA.

Op woensdag legden we de weg open voor nieuwe samenwerkingen met organisaties in de buurt. In de voormiddag bezochten we Furaha centrum. Zij zijn gestart in 2016. Dat is een begeleidingsdienst voor kinderen met dezelfde aandoening als de kinderen in JAWA. Door de kennismaking leerden we dat wij in JAWA op een heel andere manier werken. Terwijl wij de kinderen in het centrum willen helpen, en de ouders in JAWA zelf benaderen, legt Furaha de nadruk op het opleiden van ouders, in hun eigen buurt, zodat de kinderen thuis door de ouders verder begeleid kunnen worden. Beiden benaderingen zijn erg waardevol.

In de namiddag, bezochten we Walk About Foundation. Dit is gelegen in Nanyuki, een stad enkele uren rijden van Meru. Zij vervaardigen rolstoelen en geven deze gratis en op maat aan diegenen die er eentje nodig hebben. Er wordt ook geëxperimenteerd om aangepaste zittingen en sta-toestellen te maken met papier maché. Sinds ze actief zijn in de regio (2014), hebben zij meer dan 2000 rolstoelen verspreid. Men realiseert zich dat JAWA misschien ook een rol kan spelen om de verkregen rolstoelen aan te passen of mankementen te verhelpen. Hiervoor zou een opleiding aangeboden worden. Natuurlijk ziet JAWA dit wel zitten. Zie hier een mooi filmpje van op hun website.

Op donderdag en vrijdag ben ik op safari geweest naar Samburu National park. Er even tussenuit in de prachtige natuur van Kenia, heerlijk ontspannen. Ik had het geluk om olifanten, giraffen en allerlei antilopen te bewonderen.

En toen was het laatste weekend al aangebroken. Heel toevallig was ook Sandra daar. Zij is een Ierse verpleegster die twee jaar geleden ook JAWA bezocht, terwijl ik daar was. Nu maakte ze opnieuw een reis naar Kenia, met daarbij opnieuw een bezoek aan JAWA. Sympathiek!

Ik maakte nog mijn laatste foto’s van alles en iedereen en deed nog de laatste gesprekken. Evaluatie maar ook de planning. We bekeken de nieuwe voorstellen voor projecten in de toekomst, en hoe die gerealiseerd konden worden. Veel werk om mijn valies te maken, had ik niet. Die was eigenlijk heel erg leeg, gezien het meeste in JAWA mocht blijven.

Terug naar Nairobi. Ik ontmoette nog Henry en Martin. Samen met Lawrence plannen zij een bezoek in juni aan België.

Ik ben goed op tijd naar de luchthaven vertrokken en deze keer heb ik mijn vliegtuig niet gemist… 😉

Het was kort maar een mooi bezoek !